ΑΡΕΙΑΝΟΙ

Αρειανοί,
τέλειοι άνθρωποι, κόκκινοι θεοί,
παιδιά του ανέμου,
ιεροί μυσταγωγοί των θησαυρών της Γνώσης.
Νοθευμένοι από θεικό σπέρμα,
μάντεις των ονείρων,
φίλοι της ταχύτητας, γόητες του Γαλαξία,
υπάρξεις του ερέβους,
ξεπήδησαν απ το μυαλό μου, άυλη δημιουργία,
έγιναν συντροφιά στο υπόγειο των πόθων.
Κυριάρχησαν στο ξεψύχισμα των σκέψεων μου, αστραποβολώντας λάμψεις μαγείας.
Αρειανοί,
η φυλή των ιδανικών,
τέλειοι στην μορφή, ανύπαρκτοι στην ουσία.
Ολων των κρυφών ονείρων μου οι δέκτες κι οι πομποί,
ο φλογισμένος πυρετός των σωθικών μου,
ο σπαραγμός του ουρανού και της ταπεινότητας μου. Λάτρεις του Απόλυτου, αιχμηροι και αδροί,
διασχίζουν το ΣΥΜΠΑΝ που δεν υπάρχει
και το δημιουργούν με άσβεστη δίψα από μορφές. Αρειανοί,
εισβάλουν σπάνια στα κέντρα ηδονής μας
και μας τρελλαίνουν με ανείπωτες απολαύσεις, χτυπώντας στην ένωση του ΑΝΘΡΩΠΟΥ με τη ΣΟΦΙΑ
μας αφήνουν άναυδους να καρφώνουμε το βλέμμα μας
σ άδειες εκτάσεις αληθινού φωτός.
Ερεθίζουν άγνωστους αδένες
και τέρπουν την ψυχή μας με την αγνή ζωή,
το τραγούδι της θάλασσας και του νυχτερινού ουρανού, του αλυχτίσματος και του οργασμού,
του οράματος και της κενότητας,
του έρωτα και του σάπιου δέρματος,
του θανάτου και της μήτρας .
Αρεινοί,
ρουφάν το πύο του μυαλού μας
και μας προσφέρουν γαλαζωπή μεσοαστρική ύλη,
μας κάνουν να νιώθουμε τον πόνο των δέντρων
και τα όνειρα των ζώων.
Μας γκρεμίζουν από τα βάθρα μας
και με ιλιγγιώδεις ταχύτητες μας ξεναγούν
στους θρύλους των Αρχαίων.
Μας δείχνουν ότι ζούμε χωρίς καρδιά και μυαλό,
χωρίς μάτια και χέρια.
Αλαλάζοντας σα διόνυσοι και σάτυροι
καταστρέφουν τις οικογένειες και τις πατρίδες μας, ξεριζώνουν τη σάρκα μας και διυλίζουν το αίμα μας μέχρι που να μείνουμε ένα στεγνό ΤΙΠΟΤΑ από σκέψη. Αχρονοι και άυλοι, ούτε ζουν, ούτε πεθαίνουν,
γυρνάνε με κομματάκια χρόνου στη χούφτα,
ελεημονούν τους φθαρτούς σκελετούς μας.

Αρειανοί,
οι άρχοντες των ψυχών που κι αυτές είναι ΤΙΠΟΤΑ.
Αρειανοί,
οι ταχυδακτυλουργοί των ΜΟΡΦΩΝ,
η πιο όμορφη φυλή του ΓΑΛΑΞΙΑ,
αδέρφια του ΠΡΩΤΕΑ,
ξένοι στο δικό τους κόσμο,
ωραίοι και δίκαιοι,
ζωντανοί συνειρμοί όλων των χρόνων κι όλων των τόπων. Αρειανοί,
αυτοί που γελάν με τους κόπους και τις ευτυχίες μας, αυτοί που έχουν αντί για αίμα γαλάζιο
αντί για καρδιά παλμούς
αντί για βούληση θροισματα,
κι αντί για φύλα, σύμβολα πόθων.
Αυτοί που αρπίζουν δίχως άρπα τους ύμνους της κίνησης,
αυτοί που άδουν χωρίς χορδές τις ωδές των μύθων. Εξαίσιοι κι ανύπαρκτοι, άυλοι και παντοδύναμοι,
είναι το μικρόβιο της ζωής και της λαχτάρας
που δεν έχει όρια, ούτε διαστάσεις,
ούτε περιεχόμενο ,
μόνο έρωτες ευγενικούς.
Αρειανοί ,
σκλάβοι αιώνιοι της θηλυκότητας,
καταφέρνουν χωρίς να το καταλαβαίνουν να δημιουργούν ελκυστικές κενές μορφές.
Κανείς δε ξέρει γιατί μας φαντάστηκαν έτσι
και ποιά εύθυμη διάθεση τους ενέπνευσε
να μας φτιάξουν τόσο τραγικούς.
Κανείς δε ξέρει γιατί μας έπλασαν τόσο τυφλούς
και κανείς δε θα μάθει ποτέ γιατί μας έπλασαν δολοφόνους τους.
Αρειανοί,
οι λάτρες των μορφών,
οι κωμικοί του Σύμπαντος,
οι θηλυκοί του Σύμπαντος,
οι υμνωδοί του Σύμπαντος,
διασκεδάζουν με τα καμώματα μας ,
διασκεδάζουν με τις ψευδαισθήσεις μας ότι υπάρχουμε και κάποια στιγμή θα εξαφανίσουν τ Ονειρο
απ όπου βγήκαμε και ζούμε.
Αρειανοί,
οι Αχρονοι Αρλεκίνοι
του Μηδέν