ELVIS



Στεκομαι μ ένα μπουκαλι νερο και πολλα καπνισμενα τσιγαρα,
κοντευει να ξημερωσει,
τωρα πια,λες, δε ξερεις πως είναι να εισαι με καποιον,
σα να ρωτας αν η ζωη εχει κρυφους φωτισμους.
Κι αναρωτιεμαι, ετσι όπως την καταντησαν τη ζωη, μηπως, μονο κρυφα μπορει να τη ζησει καποιος.
Ετσι όπως την πετσοκοβουν τη ζωη,
μηπως μονο, απων μπορει να τη ζησει καποιος.

Ενοχος ,ενοχο ου ποιει…

παραξενο, θυμηθηκα τη μέρα που πεθανε ο Elvis…
Κατι πρεπει να τελειωσε τοτε,
μπολιασμενο με ουσιες αφεθηκε να σκορπισει,
σε μωβ ουρανους πεταξε κι αλλαξαν όλα.
Τωρα που το σκεφτομαι…χρειαζεται μια νεα αφελεια, παραγιναμε ψιλιασμενοι ολοι μας,
ουτε καν στοχαστικοι,




γεμισε ο κοσμος από αχρωμους
που ευκολα ζουν φανερα πολυχρωμες μιζεριες…
μαζικη αδιαφορια σ ότι απανταει,
μαζικο ενδιαφερον σ ότι ρωταει,
μηπως και ξεβαλτωσουμε
κι αρχισει το ποταμι να ξανακυλαει…
δε θελω να γραφω, μου βγαινει οργη
κι αρχιζω και με λυπαμαι,
ειμαι ενας απ αυτους που σκοτωσαν τον Elvis,
τοσο νωρις ,πριν καν ξεκινησω,
αποφασισα πως είναι ρηχος
κι από τoτε αδυνατω να νιωσω κοκκινος…
τωρα τον ακουω…
με καθυστερηση κοντα τριαντα χρονων…
αθανατο rock n roll,
πως είναι νασαι με καποιον?
…τελειωσε και το μπουκαλι με το νερο…
μειναν λιγα τσιγαρα…
και νιωθω ιδρωμενα μονος…

δε ζει πια……
δε σ αρεσουν τα μνημοσυνα ειπες…

αφελεια μου...
θα βρεθουμε στο heartbreak hotel

10 σχόλια:

Νimertis είπε...

η γραφή σου έχει κάτι το πένθιμα... ρεαλιστικό, κάτι το λυρικά... σκληρό... μια από δω και μια από κει με πας... αλλά είναι ένα ταξίδι που με παρασέρνει -έχεις επηρεαστεί από Σαραμάγκου φίλε;- πάντως κι εγώ τον Έλβις που τον είχα φτύσει στα νιάτα μου γιατί το έπαιζα βαριά κουλτούρα, αργότερα τον ανακάλυψα και μετενόησα, ελαφρώς...αλλά πάντως παραμένει ένα εργαλείο του συστήματος, δεν μπόρεσε ποτέ να αποδράσει...

λογια εικονες τραγουδια είπε...

γεια σου φιλε, δεν εχω διαβασει σαραμαγκου, ειπες ,"κι εγω τον ελβις τον ειχα φτυσει στα νιατα μου γιατι το παιζα βαρια κουλτουρα". θυμαμαι τα παιδια με zundapp και τα sachs τι στεναχωρια ειχαν τραβηξει τοτε. "ο βασιλιας ζει" γραφανε στους τοιχους, θυμαμαι ενα δισκο-τον εχω ακομη-με τις μεγαλες του επιτυχιες, θυμαμαι την αφελεια, επιπλαστη η οχι, και θλιβομαι, ναι τον ανθρωπο τον βαλαν να κανει οτι γελοιοτητα μπορει να φανταστει νους ανθρωπου, τον ποτισανε ουσιες, τον καναν προιον ενω δεν ΗΤΑΝ. σημερα ειναι ΠΡΟΙΟΝΤΑ κι αγωνιζονται να μην ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ως προιοντα, να μοιαζουν αυθεντικοι, και πουλαν ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ. αυτο κανουν νιωθω. την εποχη εκεινη που εκανα τα πρωτα μου βηματα στη μουσικη ακουγα van der graaf, και με τη σειρα μου μετανιωνω ελαφρως γιαυτο. ναι δεν μπορεσε ν αποδρασει, ναι δεν μπορουμε ν αποδρασουμε. ειμαι λιγο φορτισμενος σημερα. σορυ ε;

Aura είπε...

Πως είναι να 'είσαι' με κάποιον που είσαι τρελά ερωτευμένος;

Αυτό ναι. Το έχω ξεχάσει.

Aura είπε...

A! Θα σου κλέψω ένα καταπληκτικό σου βιντεάκι. Θα καταλάβεις ποιο:)

Eυχαριστώωω

Νimertis είπε...

σέβομαι την φόρτισή σου φίλε... εμένα να συγχωρείς...

λογια εικονες τραγουδια είπε...

πως να ειναι αραγε; μαλλον χαλια απ οτι θυμαμαι

ανεπαισθητα τριγυριζεις, παιρνεις αυτο που θελεις, αυρα εισαι.

λογια εικονες τραγουδια είπε...

η φορτιση προσωρινη, ερχεται και φευγει, απλα η απαντηση στο σχολιο σου φιλε νημερτη, τραχυ και καλοκαρδε, νομιζω πως ηταν ημιτελης.

λογια εικονες τραγουδια είπε...

το φεγγαρι λαμποκοπαει

anepidoti είπε...

δεν θα σχολιάσω, ξέρεις καλά πως μου αρέσει να σε διαβάζω, το απολαμβάνω!
χαθήκαμε και π΄σχω από ίντερνετ εκεί που θάμαι...με την πρώτη ευκαιρία θα μπαίνω στα φωτεινοσκόταδά σου, μου έλειψαν...μακάρι να διορθωθούν οι ταχύτητές μου και να βουτάω κιόλας
στους νεκρούς βασιλιάδες, μακάρι!

λογια εικονες τραγουδια είπε...

για την ωρα εντρυφω στα προηγουμενα κειμενα σου... για το πως καταφερνουν ν απλωνονται και μαζι να ισορροπουν.

με υποψια ζηλειας να πω

καλες βουτιες!!!