ΑΛΩΝΙΑ

στου φεγγαριου τ αλωνια κατοικει η ψυχη, νομισες πως ετσι ειναι,
σκιαγμενος απ του τελους τ αμορφο κενο σμιλευεις λιγο φως στη μια σου μερα
, αλλιως τον χρονο ονομασε, αλλιως τα ονοματα πες, μετα μην ονομαζεις,
αλλαξε τους χρονους , τις εγκλισεις , τις φωνες, ακομη και τα προσωπα ,
προς στιγμην η ψυχη του φεγγαριου στ αλωνια κατοικει,
προς στιγμην το φεγγαρι εζωντανεψε, μαζι κι εσυ
ερχομενη αλαφιασμενη με χαμογελο τσιγγανας,
μπορει ναταν η σιγαλια του δρομου,
στο κεντρο τα σταχια εχρυσιζαν , στις ακριες πιο θαμπα,
φωνη σου ψιθυρισε
κι αργοσβησε στον συννεφιασμενο ουρανο,
να ξεχαστει στην απατηλη αγκαλια,
ροδα την καρτερουσαν,
η μεγγενη του χρονου σφιγγει το φεγγαρι, την τσιγγανα, τ αλωνια , τα χρυσαφενια σταχια,
αλλο ονομα η ψυχη γυρευει, ετοιμορροπη
ανασταινεται,τον ψιθυρο ανασταινει π αργοσβηνει διχως ποτε να σβηνει,
αν η ψυχη στα φεγγαρενια αλωνια κατοικει,
αν η ψυχη στα φεγγαρενια αλωνια κατοικει,






να , η ψυχη στα φεγγαρενια αλωνια κατοικει