.
.
.
.
.
.
.
αγαπιουνται στη νυχτα σιωπηλα
και λογο δε δινουν σε κανεναν
ουτε το φως πολυγουσταρουν
ενα αγγιγμα τους ειναι αρκετο
ενα χειροφιλημα
η ανεπαναληπτη οικειοτητα
μια ριπη αερα κι ενα χαδι
μια αγκαλια
αλλο δε θελουν παρα την αφανεια
την αισθηση του φευγαλεου
την αισθηση του σταματημενου χρονου
τα δευτερολεπτα τους ακεραια
εχουν πεντε λεπτα ακομη
ποσος πολυς χρονος
ν αφηγηθουν την
ιστορια του ανθρωπου
σ ενα φιλι
.
.
.
.
.
.
11 σχόλια:
Ειμαι ο αγνωστος και πηρα ενα σωμα που μου δινει ζωη σ' αυτον τον πλανητη.
Κοιτα τι ομορφος που ειναι, πως αλλαζει στο χρονο, τα χρωματα του.
Κοιτα τον καταστρεφω, ετσι κι αλλιως ειμαι μονο ενας φιλοξενουμενος. Καποια στιγμη θα πεθανει αυτο το σωμα, τι με νοιαζει, θα φυγω...
Κοιτα την ανθρωποτητα, ωραια εργα εκανε ειναι λιγο πιεστικα και ανοδιοργανωτα αλλα τι πειραζει, θα τα διορθωσουν οι επομενοι.
ταδε εφη
Ο ανθρωπος
νομιζω πως η σκεψη σου αναφερεται σε προηγουμενη αναρτηση,
οπως και ναχει ο πλανητης ειναι ομορφος κι εμεις περισσοτερο επιμηθεις παρα προμηθεις-αν κι εδω που τα λεμε το ιδιο κανει-
λοιπον, ας τα διορθωσουν οι επομενοι,
κατι θα βρουν κι αυτοι να πουν,
οπως κι εμεις
η ανεπανάληπτη οικειότητα... αγαπημένε φίλε ΛΕΤ... δέος με πιάνει... σα να έχω μεταλάβει ανθρωπιά, το συμπυκνωμένο Απειρο σε ένα χάδι... δεν είμαστε μονάχα εκμαγεία ανθρώπων, δεν είμαστε κουφάρια προσευχών, δεν είμαστε καταδικασμένοι... ελπίζω ακόμη φίλε μου... σε τούτο το φιλί της ακεραιότητας...
Αναφερεσαι στον ερωτα.
Αναφερομαι στον ανθρωπο.
αυτο ηθελα να πω καλε μου φιλε,
δεν ποσοτικοποιουνται ολα τελικα,
στην πραγματικοτητα ελαχιστα ειναι αυτα που μετριουνται, τα πραγματικα σημαντικα δεν μετριουνται, μπορει και να μην εκφραζονται, να μην περιγραφονται
θυμαμαι ξανα την ιστορια στο παγκακι που διαβασα στην περιοχη Μ...ειλικρινα με γυρισε χρονια πισω
σε στιγμες κι αισθησεις που τις νομιζα ατοπες πια..κι ομως..αυτες οι στιγμες της ανεπαναληπτης οικειοτητας παραμενουν πολυτιμες, ζωτικες, ζωντανες
Είναι μια γραφή που μαγεύει
η γραφή σου, Λογια Εικονες Τραγουδια!
ειλικρινα σ ευχαριστω!
Σκεφτόμουν, Λογια Εικονες Τραγούδια,
πως όταν η τρυφερότητα χαρίζεται
από έναν άνθρωπο τόσο λιτό & μετρημένο
όσο εσύ
πολλαπλασιάζεται!
Και εκτός από τρυφερότητα
γεννά και αθανασία!
Σεμνή προσδοκία μου να συνεχίσεις
να τα μοιράζεις και να μοιράζεσαι!
ωραίο!
καλησπερα! η τρυφεροτητα χαριζεται οπως ειπες και καποιες φορες μοιραζεται,
υπαρχουν στιγμες στη ζωη μας που απλα ειναι αρτιες
δεν ξερω αν ειναι κυκνειο,
σιγουρα ομως ειναι ασματα
και καλο ειναι ν ακουγονται,
να συνεχισουν ν ακουγονται
σ ευχαριστω!
που διαβαζω τα γραπτα σου
Δημοσίευση σχολίου