.
.
διαβηκε την πρωτη μερα
καθισε ηρεμος και σκεφτηκε
ποια ειναι η επομενη
η επομενη ηρθε
κι ηταν περιεργη
σαν ψωμι βουτηγμενο σε νερο
δολωμα
και μετα ηρθε λυπη
λυπη και χαρα
και δρομος πολυς
ειδε μεσα
ειδε εξω
ανασα
ξανα ειδε
ψυχη
εφυγε απ τη μερα
ανασαινε μονο
εφυγε απ τη σκεψη
αδειο
ψυχη
βογγηξε
ελευθερια
ξεμαθε τα λογια
ορμηξε στο αδειο
να νιωσει ψυχη
επεσε σε μισος
καθε τι εχει αντιθετο
που εκδικειται
σαν το δρομο
του ενος τραβας
γυρισε σπιτι
στο μερος
που ηταν αγνωστος
στη μητρα
του αδειου
.
.
6 σχόλια:
...ήταν Καλλιτέχνης...γι' αυτό...
Υπέροχο!!!
Καλησπέρα!
καλησπερα!
σ ευχαριστω για το περασμα και τον καλο λογο!
ενας ιδιοτυπος ασκητης ο καλλιτεχνης νομιζω,
προσπαθει ν ακουσει, ν αφουγκραστει
εκει που φαινεται να μην υπαρχει-μπορει οντως να μην υπαρχει-κατι
ωραία ατμόσφαιρα.
μ'αρέσει όταν έρχομαι εδώ
γενικώς
χαιρομαι ιδιαιτερα που σ αρεσει!
"διαβηκε την πρωτη μερα". . .
αυτό είναι το λάθος που κάνουμε,
Λόγια Εικόνες Τραγούδια.
Διαβαίνουμε τις μέρες.
Τη στιγμή που υπάρχουν τόσο άλλα ρήματα . . .
Εμείς επιμένουμε να διαβαίνουμε τις μέρες.
Πεισματάρικα. . . μα κυρίως ανόητα.
Επαναλαμβανόμενα . . . μα κυρίως ανώφελα.
η πρωτη μερα ειναι η περιοδος της δρασης, οπου δεν εισαι υποχρεωμενος να τοποθετηθεις,
η επομενη, ειναι το δολωμα , οπου αναγκαζεσαι να παρεις θεση
ανοησιες λεω..εχεις δικιο..ειναι λαθος να διαβαινουμε και μονο τις μερες
Δημοσίευση σχολίου