ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟ

.









.





.






κοιταζε το δεντρο ν ακρωτηριαζεται, ζωη δεν ειν αυτη διχως χυμους κι εκπληξεις, κοιταζαν το φως να οργωνει , προχωρησε αριστερα απ το αιμα του δεντρου,ανατολη μετα το οργωμα και την σπορα, ηλιοσποροι εξεγερθηκαν κυκλωνοντας τ αγαλματα που λιαζονταν στο φως ζητωντας να μετεχουν στο μυστικο των εντομων, διχαστηκε το φως οταν προσεκρουσε στις ματωμενες φυλλωσιες του δεντρου κι αφησε το θερος να συνθλιψει τα πλατανια, τα παιδια φοβουνται τ ακακα φιδια κι εχουν συνηθισει τις εξατμισεις των λεωφορειων, στις μαυροασπρες ταινιες η σαρκα ειναι πιο ανθρωπινη,

οταν κουρνιαζεις στην σπηλια και δογματιζεις περι συμπλεγματων κι αστερισμων, το δεντρο πεφτει ανενοχλητο, αιμορραγει απο υγρα μπαταριας, διακεκομενους αστεροειδεις, κι ειναι νυχτα ακομη, κι ειναι φρεσκια η πολη των ανθρωπων οπου ερωτευονται τα μηχανικα τους μελη και την δροσια των ακεφαλων γλυπτων , ετσι για να υπαρχει συνεχεια υποχρεωτικη στα καλοκαιρια που θα ερθουν και θα ειναι μονο καλοκαιρια καυτα γεματα κλιματιστικα , μυρωδιες, εκρηκτικες ξεραμενες ακτινες φωτος διχασμενου, τα τεμνομενα καλοκαιρια ξασπριζουν στους τοιχους , στους τοιχους των κυτταρων


περασε μια βδομαδα ακομη, το μυαλο παραμενει θολο,κειτεται
σε υγρασια λυπης, κατεδαφιζονται σιωπηλα οι μερες, στη θεση του δεντρου φυτρωνουν αγριοχορτα,το φως συνεχιζει να εκτεινεται στα μυστικα ημερολογια της ζωης των εντομων, η θλιβερη επαρκεια των ψυχοναυτων σαρωνει την μαυροασπρη σαρκα, τις φυλλωσιες και το κοιταγμα που δραματουργει διασταυρουμενες πορειες, τελος με γευση λυρικη πανω σε μηχανακι διχρονο, μαυρο που σουζαρει στην γυαλιστερη ασφαλτο κι αποκαμε κι αραξε στο τελευταιο ορθιο σπιτι μετα την νεα χρονολογηση του απειρου που μετρηθηκε στις πετρινες πτυχες των αγαλματων, ξημερωσε,
αλλη μια βδομαδα
με νυχια ,
σβησμενα τσιγαρα
και μωλωπες
απο δροσερο
φως

10 σχόλια:

Vaso Mprataki είπε...

Τυχαία βρέθηκα στο κατώφλι αυτού του σπιτιού
και με την περιέργεια του μικρού παιδιού άρχισα να τρέχω και να διαβάζω
τους στίχους τους γραμμένους στους τοίχους
και ειλικρινά δεν θέλω να φύγω ...
γιατί ώρες ταξιδεύω σε ένα ταξίδι εικόνων μοναδικό
Στην θέση του ακρωτηριασμένου δέντρου
που πέφτει ανενόχλητο και σιωπηλά
τις άδειες μέρες μου είδα να κατεδαφίζονται
ενώ το φως να συνεχίζει
να εκτείνεται θριαμβευτικά στα μυστικά ημερολόγια της ζωής των εντόμων ...


Απλά υπέροχο!!!

Την καλησπέρα μου!

goofyMAGOUFH είπε...

"δέντρο"
ποιος είναι ο συμβολισμός
τούτου του ιερού στοιχείου,
λογια εικονες τραγουδια;

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα, καλως ηρθες!
σ ευχαριστω πολυ!
δε ξερω πως να το πω,
ειναι σα να προσθεσες αυτα που ελειπαν απ το κειμενο

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα ,
πρωτα να πω οτι ακομη κι αν δε γραψεις κατι ξανα στο ιστολογιο σου, τουλαχιστον θα μπορουσες ν αφησεις τις αναρτησεις,
αυτα που εγραψες και εδειξες με τον τροπο σου , νομιζω αξιζουν..
απ την αλλη θα μου πεις, φευγαλεα ολα, οποτε...

για το δεντρο,
υπαρχουν οντως ανθρωποι που ριχνουν σε δεντρα υγρα μπαταριας γιατι τους ενοχλουν,
στο κειμενο το δεντρο εχει να κανει με τις γενιες των ανθρωπων που φυγαν,
ζουμε μια κατασταση οπου απομακρυνομαστε με ιλλιγγιωδεις ταχυτητες απ τις προηγουμενες γενιες,
ετσι το βλεπω,
σα να υπαρχει μια συνομωσια εναντια στην μνημη

goofyMAGOUFH είπε...

Η ευθύτητά σου πάντα αποστομωτική,
λογια εικονες τραγουδια!
Ό,τι ζούμε
αξίζει τη στιγμή που το ζούμε.
Μετά περνά στη σφαίρα της μνήμης,
όπου κρύβεται μονάχα νοσταλγία.
Σ' ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σου!

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα,
οταν η ερωτηση γινεται με τοσο ευθυ τροπο οι επιλογες ειναι δυο,
η δεν απαντας, η προσπαθεις ν απαντησεις οσο πιο ειλικρινα γινεται

νομιζω οτι εχει να κανει την μνημη
εχει να κανει με την ψυχη την ιδια,
ισως καποιες φορες να προηγειται των γεγονοτων,
σιγουρα παντως λειτουργει ανεξαρτητα απ τις προθεσεις μας,
δε μπορουμε να την ελεγξουμε

εκεινη η αφηγηση σου για την παιδικη ηλικια ηταν τοσο μα τοσο ζωντανη!

goofyMAGOUFH είπε...

Αγνοώ ποια ερεθίσματα ή βιώματα
σε επηρέασαν ή παρακίνησαν,
αλλά η επιλογή της λέξης "ζωντανή"
με τιμά!
Και ίσως τώρα να αντιλαμβάνομαι
το λόγο που γεννήθηκε εκείνη η αφήγηση.
Σ' ευχαριστώ!
Αν μου επιτρέπεις ένα τρυφερό δώρο,
θα την αναρτήσω ξανά
για να την αναστήσει η ανάγνωσή σου!

Νimertis είπε...

για να πω την αλήθεια φίλε μου ΛΕΤ, είχα από μικρός ένα δέος απέναντι στα δέντρα -αφού κι εγώ σημειώνω την θέση του ως άξονα στο κείμενο και στη συμβολική του-... καμιά φορά τα αισθανόμουν ως... αρχαίους ανθρώπους, ότι η μοίρα όλων μας είναι να γίνουμε δέντρα, ακίνητα αλλά αισθανόμενα με έναν περίεργο, ακατάληπτο στους άλλους τρόπο...
μήπως τα δάση, όλα τα δάση είναι πολιτείες αρχαίων ανθρώπων;...
...δεν ήμουν ποτέ παιδί της φύσης, της αγροτικής ζωής ή της εκδρομής αλλά με τα δέντρα κατάλαβα ότι τα πράγματα λειτουργούν κάπως περίεργα... όταν μάλιστα αργότερα τα συνάντησα παντού μπροστά μου -στον Γιουγκ και στο δέντρο ως σύμβολο της ζωής, στη Παλαιά και στη Καινή Διαθήκη και, κυρίως, στην Καββαλιστική θεώρηση όπου το Δέντρο είναι το εκδηλωμένο Σύμπαν, η ανάσα του Ενός που αναπτύσσεται σε 32 ορατούς και άπειρους αόρατους κλώνους - εκπορεύσεις συνειδητοποίησα την δύναμη του αρχετύπου...
αλλά μου λείπει το βίωμα με όλο τούτο... καλά όλα αυτά, όμως δεν το έχω αγκαλιάσει εγώ...
δεν είναι ποτέ αργά...
με έφερες φίλε μου για άλλη μια φορά μπροστά από ένα ολόκληρο κόσμο...
σ'ευχαριστώ!

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα, τι απομενει , τι ειν αυτο που δε γινεται να φυγει απο μεσα μας;
τα χρωματα , οι μυρωδιες, οι εικονες της παιδικης ηλικιας,
δε παυουν να μας τροφοδοτουν, ν ανανεωνουν τη σχεση μας με τον κοσμο , με τον εαυτο μας

ακομη κι αν ηταν ασχημη η δυσκολη,
η παιδικη ηλικια δε παυει να ειναι πολυτιμο κοιτασμα κι αλοιμονο αν την απαρνηθουμε χαριν μιας αμφιβολης ωριμοτητας.

πραγματικα οι περιγραφες σου, η αφηγηση σου για οσους σταθουν και διαβασουν ζωντανευουν αναλογες μνημες κι ειναι απ τα πιο "ελπιδοφορα" κειμενα,
οχι μονο δε προκαλει νοσταλγια η μελαγχολια,
ισα ισα, μ εκανε να νιωσω χαρα μεγαλη

σ ευχαριστω ειλικρινα κι ελπιζω αυτο το κειμενο να διαβαστει απο πολλους ανθρωπους!

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλε μου φιλε καλησπερα!
λενε πως το δεντρο ειναι ο μοναδικος οργανισμος στον πλανητη που αψηφα τοσο επιτυχημενα την βαρυτητα οντας ριζωμενο βαθια στη γη,
σαν γεφυρα αναμεσα στον ουρανο και τη γη και ταυτοχρονα αυθυπαρκτο και θαυμασιο απο μονο του

πως να μη προκαλεσει συνειρμους, συμβολισμους, πως να μην βρισκεται σ ολες τις αρχαιες παραδοσεις, μυθους, θρησκειες;

ομως στεκομαι περισσοτερο στη φραση σου,
"ακίνητα αλλά αισθανόμενα με έναν περίεργο, ακατάληπτο στους άλλους τρόπο"

τοχεις αυτο καλε μου φιλε, να εκφραζεις πραγματα που οι περισσοτεροι μπορει να τα νιωθουμε,
αλλα δεν εχουμε τροπο να τα κοινωνησουμε αναμεταξυ μας!

νομιζω δε χρειαζεται να πω κατι αλλο, μονο να επαναλαβω αυτο που ειπες,
"ακίνητα αλλά αισθανόμενα με έναν περίεργο, ακατάληπτο στους άλλους τρόπο" !!!