Τεθνεώτα ώτα αυτών που τάχα κάνουν πως ακούν
των σοβαροφανών, των ευπρεπών, των γλυκανάλατων,
ω μέγα θα μου πεις πόσα παιδιά πέθαναν σήμερα
απο πείνα
ω μέγα θα μου πείς πόσοι σφάχτηκαν σήμερα
ω μέγα θα μου πεις πόσα δέντρα γκρεμίσαμε σήμερα
ω μέγα θα μου πείς πόσα ζωντανά εξολοθρεύσαμε σήμερα
τα μετράς, πες μου τα μετράς,
ένα κι ένα κάνουν δυο,
επί, διά , ανά,
κατά, από,
υπερφυσικά κτήνη, υπερτροφικές κοιλιές,
υπερβολική βολή ημών των πολιτισμένων του πολιτισμού
της απληστίας, της φιλαυτίας, της ανίας, της αυτοκτονίας,
της ετεροκτονίας, της αλληλοκτονίας, της ψυχοκτονίας
πες μου, πήγε καλά η παραγωγή σήμερα,
τούς πιάσαμε τούς στόχους;
ξέρεις μέγα, ανησυχώ εγώ ο μικρός,
ανησυχώ για σένα, για μένα, φοβάμαι
μη και δε τα καταφέρουμε και πέσει έξω
το χρονοδιάγραμμα, το οργανόγραμμα, το διάγραμμα
και τότε, ω μέγα, καήκαμε, δε θάχουμε ανάπτυξη,
τώρα τελευταία δε πάμε καλά,
κάτι φαίνεται νάχει αλλάξει
σα να μην έχει νόημα πιά,
σαπίζουμε λες;
κουραστήκαμε άραγε;
τι συμβαίνει άρχοντα,
πες μου, θέλω να μάθω,
εκείνα τα παιδιά με κοιτάνε
εκείνα τα δέντρα με κοιτάνε
εκείνα τα ζωντανά με κοιτάνε
εκείνη η γη σπαράζει
τι να τους πω μέγα
μικρός εγώ
πουμαι σα και σένα;
.
2 σχόλια:
Poli wraio kai epikotato
sugxaritiria gia to blog kai ta keimena pou grafeis auto einai to agapimeno mou pou kathe tou stixos mia thlberi pragmatikota tis istoias tis anthrwpotitas
σ ευχαριστω. τα ποιηματα σου, ναι ειναι ποιηματα, πραγματικα ποιηματα, αιχμηρα, αφυπνιστικα, αναγκαια. τα διαβασα, τα ξαναδιαβασα, θα τα διαβαζω, σφηνωθηκαν μεσα μου
Δημοσίευση σχολίου