είμαι μόνος όταν έμεινα έγκυος στην πρώτη μου σκέψη
είμαι μόνος όταν ράγισα για πρώτη φορά
είμαι μόνος όταν θέλησα να γνωρίσω
είμαι μόνος όταν φοβήθηκα να είμαι μόνος
είμαι μόνος όταν με αγκάλιασε ο κόσμος
είμαι μόνος όταν μου γύρισε πλάτη ο κόσμος
είμαι μόνος όταν ψάχνω να βρω ποιός είμαι
είμαι μόνος όταν παύω να είμαι μόνος
δεν είμαι μόνος όταν δέχομαι πως είμαι μόνος
δεν είμαι μόνος όταν ακούω τη σιωπή
δεν είμαι μόνος όταν δεν υποφέρω να είμαι μόνος
δεν είμαι μόνος όταν σταματάω να ψάχνω μακριά αυτό
που είναι κοντά, όταν σταματάω να ψάχνω κοντά αυτό που
είναι μέσα, όταν σταματάω να ψάχνω μέσα αυτό που είναι
παντού
4 σχόλια:
φίλε μου, μετά τους Αρειανούς, που με ζήλο διεκδικούν όλα τα νόμπελ από το 1980 και μετά, είναι το επόμενο που με άγγιξε... κακά τα ψέματα, Αρειανοί δεν γεννιούνται κάθε μέρα... (ημέρα Γης ή Αρη;)
ετσι οπως παμε στο τελος φιλε μου νημερτη, ουτε γηινοι θα γεννιουνται...
σκεφτομαι το εξης, πως σε καθε ανθρωπο ερχεται η στιγμη που γεννιεται η πρωτη σκεψη, το πρωτο ερωτημα, η πρωτη απορια, και τοτε φανταζομαι αλλαζει οριστικα και αμετακλητα η σχεση με ολα.
μηπως η σκεψη, δηλ ο λογος ειναι η βαθια αιτια της μοναξιας μας;
"Διυπάρχοντας δεν χρειάζεται παρά να αφεθώ να διυπάρχω.¨" λες καλε μου φιλε
ναι, το ερώτημα αυτό, με κείνη ή την άλλη μορφή με έχει τυραννήσει κι εμένα φίλε... από τρυφεράς ηλικίας... και αυτή η ίδια η τυραννία του είναι και η απάντηση στο ερώτημα... μονάχα ο Κρισναμούρτι είχε καταφέρει κάθε μέρα να είναι καινούργιος, άδειος, ελεύθερος από το χτες, αν συμβεί αυτό με κάποιον από μας θα κλειστεί στο Φρενοκομείο με ανήκεστο βλάβη... [καλά, μετα τον Κρίσνατζι είμαι εγώ αλλά, δεν το παινεύομαι!!!!]
εγω δε ξερω τιποτα παντως φιλε....και να με ρωτησουν δε θα πω τιποτα...
Δημοσίευση σχολίου